Wat vind ik het erg dat ik je moet achterlaten. Maar de wereld ken je. Je woont er al je hele leven. Ontdek hem verder en vertel me er over in je gedachten.

Herinneringen zijn warme knuffels voor je hart.

Zie me in de wolken. Ik blaas ze in de mooiste boodschappen.

Als een vogel in je buurt komt zitten, laat hem dan vertellen dat ik je liefheb.

Lief heb ik je. Tot in de oneindigheid. En vanuit de oneindigheid, stuur ik je oneindig veel liefs. 

Trots ben ik. Apetrots!

Ik hoop dat ik iets maak waarmee ik er op bepaalde momenten toch nog voor je ben. 

Ik vind het verschrikkelijk dat ik er niet meer ben. Maar ik ben blij dat ik je dit boek kan geven. Op die manier heb je me toch nog bij je. 

Mijn plan: je zo overladen met knuffels, zodat je er massa's reserve hebt als ik er niet meer ben. 

Hoor me in de vogels. Ze zijn er, elke dag opnieuw. Met meer in de zomer, met wat minder in de winter. Maar ze zijn er. Altijd.

                        Mijn liefde voor je is oneindig.                          Oneindig kan niet stoppen bij de dood.  

Als ik er niet meer ben, ga ik naar dat plekje in je hoofd dat je aan me doet denken als je me nodig hebt. 

Ik schrijf jou over herinneringen uit ons verleden. Neem jij ze mee naar je toekomst? 

Als je me niet meer ziet: Ik straal mee met de zon. Tot je er warm van wordt. 

Even if you don't believe in signs: if you think you see one, go with it. It might be your mind trying to help you cope. Let it help you.